Vandaag bezoek ik mijn vervelende ex-vriendje. Een oude drumcomputer die ik hem tien jaar geleden uitleende is de reden. De Oberheim DX. Het zal velen weinig zeggen maar bij mijn vervelende ex-vriendje is hij zeer geliefd. Ik belde hem op: ‘Ja’, zei die, ‘ik heb haar nog, je moet wel even een auto regelen, want het beestje is gevoelig. ’
Een verschuilde broedplaats in de kelders van een hip hotel is waar ik moet zijn. Hier zitten dj’s en producers dag en nacht te componeren, sampelen, loopen, mixen, bouncen en randeren. Mijn vervelende ex-vriendje zijn studio is een bric-à- bac van snoeren, trommels, gitaren, synthesizers en platen. Alles a-symmetrisch en in stapels opgesteld. Ruimte om te bewegen, is van secundair belang, zoveel is zeker.
Bij hem thuis was het niet veel anders. Hij lepelde met stopcontactdozen en gitaren in zijn bed. Als ik geluk had, mocht ik er bij. Op voorwaarde dat de televisie de hele nacht aanbleef. ‘Het Snoerenhuisje’ noemde ik het, het zinderde van elektriciteit. Ik kwam er nooit tot rust.
Maar ondanks de zooi en onrust, dompelde ik me vroeger maar al te graag onder in zijn wereld. Alles was daar anders dan normaal. Nu ook weer. Voor ik het weet staan we aan de bar van het hotel disco hits te zingen uit de jaren tachtig. En als ik om thee vraag, krijg ik geen kopje pickwick maar een pin up girl vormig glas vol met stukken gember, sinaasappel en munt in mijn handen geduwd.
Mijn gedachten dwalen af naar vroeger. Hoe verschrikkelijk dramatisch onze verkering was. Hopeloos verliefd was ik op die gekke man. Maar hij was altijd kwijt. Of de weg kwijt. Of weg. We duwden en trokken elkaar aan de haren. Letterlijk.
Terwijl ik mijmer en aan mijn thee nip, duwt mijn vervelende ex-vriendje een paars triangel bikinietje in mijn buik, (hij geeft niks aan, hij duwt iets aan) geeft een klap op mijn hoofd en zegt: ‘Kom, heks (Zijn favoriete woordgrapje, een samentrekking van heks en ex) we gaan badderen op het dak.’
Hij trekt me aan mijn hand de lift in en zegt tegen een willekeurig persoon op de gang: ‘We gaan eerst ordinair pompen op de wc, en dan doen we het nog eens over in bad’. ‘Die tijd is voorbij schat’, maan ik hem, terwijl we naar de lift lopen. ‘Hoe gaat het eigenlijk met je piemeltje, doet ie t nog?’ ‘Jaaa. Zegt ie. Hij is veelzeggend, ik volg tegenwoordig interessante colleges bij hem.’
En nu zit ik aangeschoten in een te klein triangel bikinietje in zo’n hippe hot tub aan een glas Sauvignon Blanc. Alleen. Want mijn vervelende ex-vriendje ben ik op de weg hier naartoe inmiddels kwijtgeraakt, maar dat is niet meer vervelend.