Krijg nou tieten. Er is een nieuwe buts bakkers aangenomen. En die zijn ook niet mis. Mijn hart maakt een sprong. Ik had een beetje een sombere dag, maar aan deze nieuwe bakkers haal ik me op.
Deze jongens zijn ook al zo aantrekkelijk en gepassioneerd bezig. Wat is dat toch? Met een tevreden glimlachje om de mond zijn ze noestig aan het werk. Deze bakkerswinkel heeft een soort van open kitchen situatie, vandaar dat je ‘t gehele bakproces altijd zo goed kan bekijken. Dit is leuker dan Artis. Het ruikt ook beter dan Artis. Artis ruikt naar oksel. Dit is hemels.
Tegenover me zit een wat gezette jongeman. ‘Do you also have latté machiatto?’, zegt hij met een Amerikaans accent. Hij vergeet na de ‘o’ van machiatto zijn mond dicht te doen. Met zijn mond open kijkt hij het bakkersmeisje vragend aan. ‘Yes, we have’, antwoord ze. De jongen maakt een dankbaar knikje naar het meisje. Nog steeds met zijn mond open, waarna hij de diepte in staart. Omdat z’n mond nog steeds open staat denk ik dat zijn gedachtes niet heel erg diep zijn. Beetje bevooroordeeld misschien. Ik wil hem op zijn schouder tikken: ‘Sorry sir, your mouth is still open, what for exactly? No reason? Can you close it please, it looks stupid.’ Maar ik hou me in.
De bakker die er voor mij echt toe doet, of deed, is er niet. Maar het deert niet, ik ben weer eventjes afgeleid. Kheb de focus van een goudvis.
Hoe ik op die nieuwe lichting bakkers aan het geilneven ben, stoort me wel een beetje. Is dit nu echt wat er van mij geworden is? Voel me toch een beetje een goorlap…
De kloterij van te lang single zijn is, dat je alles en iedereen wat een beetje man in zich draagt, scant als potentiele lover of bedgenoot (desperate heet dat volgens mij). Tis dodelijk vermoeiend, werkelijk iedereen gaat door de mangel. Behalve dan die Amerikaan hier tegenover me. Hij heeft nog steeds zijn mond open. Het is geen gezicht.