Ik ben heimelijk verliefd op mijn bakker. Woest aantrekkelijk vind ik hem. Het is de bakker bij mij in de straat en hij is vrij nieuw. Ze maken echt heerlijk brood. Het zijn twee bakkers eigenlijk. Ik bedoel: De bakker is van twee bakkers, twee eigenaren.
Ik probeer elke keer als ik in de bakker ben te seinen naar de bakker waar ik verliefd op ben, dat ik hem leuk vind, flirten heet dat natuurlijk, maar ik krijg maar weinig terug.
Hij is blond, heeft iets Scandinavisch, Vikinesques, maar is wel gezond gebruind. Hij is ook een heel klein beetje gezet – daar ga ik hard op, een beetje gezet. En dan staat hij het deeg te kloppen met die sterke armen. Hij heeft een heesje in zijn stem. Ik weet zeker dat ik heel goed met hem zou kunnen vrijen. En dat heb ik niet zo snel.
Hij ziet me nauwelijks staan. Gaat helemaal op in het deeg. De mede-eigenaar daarentegen, die me een beetje aan een stripfiguurtje doet denken is bijzonder attent en wél erg met me bezig. Maar ik val niet echt op stripfiguurtjes.
Ik denk dat de bakker die ik zo graag zou willen doen, gewoon al een familietje heeft. Dat hij me daarom niet ziet staan. Maar eerder nog zou het kunnen komen omdat ik gewoon m’n sexappeal aan het verliezen ben? Dat ik niet zo woest aantrekkelijk gevonden word als ik mijn bakker vind. Daar ben ik bang voor. Terwijl ik dit schrijf, zit ik koffie te drinken in het bakkerscafeetje en staat hij achter me een tafeltje op te ruimen. Hij is nu een halve meter bij me vandaan. Haha. Hij moest es weten…